تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر غلظت پاراتورمون، استروژن و آلکالین فسفاتاز سرمی زنان چاق مبتلا به یائسگی زودرس

مقدمه: پوکی استخوان، شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوانی بوده که می‌تواند منجر به شکستگی‌های خطرناک شود. در این بیماری توده استخوانی تحلیل یافته و شکستگی به راحتی اتفاق می‌افتد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر غلظت هورمون پاراتورمون، استروژن و آلکالین فسفاتاز سرمی زنان مبتلا به یائسگی زودرس انجام شد. روش‌کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1393 بر روی 21 زن مبتلا به یائسگی زودرس با دامنه سنی 45-35 سال انجام شد. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی شامل 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 45 تا60 دقیقه با شدتی معادل 65% تا 75% حداکثر ضربان قلب ذخیره اجرا شد. 24 ساعت پیش از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در پایان هفته هشتم، مقادیر هورمون پاراتورمون، استروژن و برخی نشانگرهای متابولیزم استخوان سرمی با استفاده از روش رادیوایمونواسی (RIA) و الایزا در حالت 12 ساعت ناشتایی ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های تی دانشجویی و تحلیل کوواریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی‌دار مقادیر کلسیم (001/0=p)، فسفر (001/0=p)، استروژن (001/0=p) و پاراتورمون (001/0=p) در گروه تمرین هوازی شد، در صورتی که تغییر معنی‌داری در مقادیر الکالین فسفاتاز در پایان دوره مشاهده نشد (92/0=p). نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی با شدت 65% تا 75% حداکثر ضربان قلب ذخیره منجر به افزایش معنی‌دار در مقادیر کلسیم، فسفر، استروژن و پاراتورمون در زنان مبتلا به یائسگی زودرس شد. در کل می‌توان نتیجه گرفت که اجرای فعالیت بدنی منظم منجر به افزایش تراکم استخوان‌ها و کاهش خطر شکستگی در زنان یائسه زودرس می‌شود.